poruszać czymś

См. также в других словарях:

• poruszać — I, poruszaćam, poruszaćasz, poruszaćają, poruszaćaj, poruszaćał, poruszaćany 1. forma ndk czas. poruszyć (p.) 2. ndk «wprawiać w ruch, utrzymywać w ruchu, powodować funkcjonowanie jakiegoś urządzenia, mechanizmu, pojazdu; napędzać» Para porusza… …   Słownik języka polskiego

• powiewać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, powiewaća, powiewaćają {{/stl 8}}– powiać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIb, powiewaćwieje, powiewaćwiał {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o powietrzu: poruszać się; poruszając… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kręcić — ndk VIa, kręcićcę, kręcićcisz, kręć, kręcićcił, kręcićcony, kręcićceni 1. «nadawać czemuś ruch obrotowy, obracać w koło, wprawiać w wirowanie; poruszać czymś we wszystkie strony» Kręcić korbą (patefonu). Kręcić gałkami radia. Kręcić młynka… …   Słownik języka polskiego

• trząść — ndk XI, trzęsę, trzęsiesz, trzęś a. trząś, trzęście a. trząście, trząsł, trzęsła, trzęśli, trzęsiony 1. «poruszać czymś, kimś raz po raz energicznie, gwałtownie, wywołując chwianie się; szamotać» Trząść głową. Koń trzęsie łbem, grzywą. Wichura… …   Słownik języka polskiego

• ruszać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ruszaćam, ruszaća, ruszaćają, ruszaćany {{/stl 8}}– ruszyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, ruszaćszę, ruszaćszy, ruszaćszony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zaczynać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kręcić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, kręcićcę, kręcićci, kręć, kręcićcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} poruszać czymś w koło, powodować, że coś się obraca, wiruje; obracać, poruszać czymś w różne strony : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dzwonić — ndk VIa, dzwonićnię, dzwonićnisz, dzwoń, dzwonićnił 1. «bić w dzwon, poruszać dzwonem lub dzwonkiem powodując wydawanie dźwięku, dźwięczenie; dawać znak dzwonem lub dzwonkiem; naciskać dzwonek» Dzwonić na mszę. Dzwonić na lekcję. Dzwoniono na… …   Słownik języka polskiego

• wieść — I ż V, DCMs. wieśćści; lm MD. wieśćści książk. «wiadomość, często nie sprawdzona na temat faktu lub wypadku; pogłoska, fama» Alarmująca, nagła, pomyślna, smutna, tragiczna, dobra, zła wieść. Odebrać, otrzymać wieści od kogoś. Brak o kimś, o czymś …   Słownik języka polskiego

• wahać — ndk I, wahaćam, wahaćasz, wahaćają, wahaćaj, wahaćał, wahaćany rzad. wahnąć dk Va, wahaćnę, wahaćniesz, wahaćnij, wahaćnął, wahaćnęła, wahaćnęli, wahaćnięty, wahaćnąwszy, rzad. «poruszać czymś a. poruszać się ruchem wahadłowym» Urządzenia… …   Słownik języka polskiego

• kiwać — ndk I, kiwaćam, kiwaćasz, kiwaćają, kiwaćaj, kiwaćał, kiwaćany kiwnąć dk Va, kiwaćnę, kiwaćniesz, kiwaćnij, kiwaćnął, kiwaćnęła, kiwaćnęli, kiwaćnięty, kiwaćnąwszy 1. «poruszać czymś na przemian w dwóch przeciwnych kierunkach; kołysać, machać»… …   Słownik języka polskiego

• przebierać — ndk I, przebieraćam, przebieraćasz, przebieraćają, przebieraćaj, przebieraćał, przebieraćany 1. forma ndk czas. przebrać (p.) 2. «przesuwać coś po czymś, poruszać czymś na przemian» Przebierać palcami, nogami. 3. pot. «nie móc się zdecydować na… …   Słownik języka polskiego